آدمها عاشق ما نميشوند
بلكه آدمها جذب ما ميشوند ...
بدين معنا كه ما ،
در لحظه‌اي حساس حرفهايي را ميزنيم كه
شخصي نياز به شنيدنش داشته ،
در يك لحظه حساس طوري رفتار ميكنيم كه
شخص احساس ميكند تمام عمر در انتظار كسي مثل ما بوده ،
در يك لحظه حساس حضور ما ، وجودِ شخص را طوري كامل ميكند كه
فكر ميكند حسي كه دارد نامي جز عشق ندارد.
بعضي از آدمها فكر ميكنند كه عاشق شده‌اند ،
بعضي از آدمها فكر ميكنند
بدون وجود ما حتي يك روز دوام نمي آورند
بعضي از آدمها فكر ميكنند مكمل خود را يافته‌اند.
اصولا آدمها زياد فكر ميكنند.
آدمها در واقع مجذوب ما ميشوند و
پس از مدتي كه جذابيت ما برايشان عادي شد ،
متوجه ميشوند كه چقدر جاي
ِ
عشق
در زندگيشان خاليست.
مي‌‌فهمند در جستجوي عشق‌هاي واقعي بايد ما را ترك كنند.
تمام صحبت اين است كه كاش آدمها ياد بگيرند كه
"عشق پديده‌اي حس كردني است نه فكر كردني".
و كاش بفهمند كه بعد از رفتنشان ،
عشقي را كه فكر ميكردهاند دارند چه ميكند
با كساني كه حس ميكردهاند اين عشق واقعيست...
موضوعات مرتبط:
برچسب‌ها:
{COMMENTS}
لطفا از ديگر مطالب نيز ديدن فرماييد
لطفا از ديگر مطالب نيز ديدن فرماييد