متن نوشته

معبود من!

اگر تو محرومم كني، كيست كه روزي ام دهد و اگر تو خوارم نمايي، چه كسي ياري ام خواهد كرد؟

معبود من! از غضب تو و فرود آمدن خشم تو به تو پناه مي برم.

معبود من! اگر من شايستگي دريافت رحمت تو را ندارم، از تو سزاوار است كه با گشايش پهناورت، بر من ببخشايي.

معبود من! اگر از من درگذري، چه كسي از تو شايسته تر به گذشت مي باشد و اگر عمرم به سر رسيده باشد و هنوز عملم موجب

نزديكي به تو نشده باشد، اقرار به گناهانم را نزد تو، وسيله و دستاويز نزديكي به سمت تو قرار مي دهم.

معبود من! همانا گناهانم را در دنيا پوشانيدي و من به اين پرده پوشي در آخرت محتاج ترم. همانا در دنيا حتي نزد بندگان شايسته ات نيز

گناهانم را فاش نكردي؛ پس در روز قيامت، نزد آنها كه شاهد مي باشند، رسوايم مكن. معبود من! آن كه تو را بشناسد، ناشناخته نخواهد ماند و هر كس به تو پناه آورد، به يقين،

خوار و بي مقدار نخواهد گشت و

هر كه را تو به وي رو نمايي،

به آقايي رسد....