ياد بگيريم
از محبت ديشب پدر نگوييم
در حضور كسي كه پدرش در آغوش خاك آرميده است...
ياد بگيريم
از آغوش گرم مادر نگوييم در حضور كسي كه
مادرش را فقط در خواب ميتواند ببيند ...
ياد بگيريم
گر به وصال عشقمان رسيديم،
ميان انبوه جمعيت كمي دستانش را آهسته تر بفشاريم،
شايد امروز صبح كسي در فراق عشقش چشم گشوده باشد ...
ياد بگيريم
اگر روزي از خنده فرزندمان به وجد آمديم،
شكرش را در تنهاييمان به جا آوريم
نه وصف خنده اش را درجمع ...
شايد كسي در حسرتش روزها را ميگذراند...
ياد بگيريم
آهسته تر بخنديم، شايد كسي غمي پنهان دارد
كه فقط خدا ميداند...
موضوعات مرتبط:
برچسب‌ها:
{COMMENTS}
لطفا از ديگر مطالب نيز ديدن فرماييد
لطفا از ديگر مطالب نيز ديدن فرماييد