آدم بزرگ‌ها عاشق عدد و رقم‌اند.
وقتي با اونا از يه دوست تازه حرف بزني هيچ‌وقت
ازتون راجع به چيزهاي اساسي سوال نمي‌كنند هيچ‌وقت
نمي‌پرسن آهنگ صداش چطوره؟ چه بازي‌هايي دوست داره؟
پروانه جمع ميكنه يا نه؟ مي‌پرسن چند سالشه؟
چندتا برادر داره؟ وزنش چقدره؟
پدرش چقدر حقوق ميگيره؟
و تازه بعد از اين سوالات است كه خيال ميكنن طرف رو شناختن.
وقتي به آدم بزرگا بگي يه خونه قشنگ ديدم از آجر قرمز
كه جلو پنجره‌هاش غرق گل شمعدوني و بومش پر از كبوتر بود،
محاله بتونن مجسمش كنن. بايد حتما بهشون گفت يه خونه
چند ميليون تومني ديدم تا صداشون بلند بشه: واااااي چه قشنگ!!!
اينجورين ديگه نبايد ازشون دلخور شد.
بچه‌ها بايد نسبت به آدم بزرگ‌ها گذشت داشته باشن.
موضوعات مرتبط:
برچسب‌ها:
{COMMENTS}
لطفا از ديگر مطالب نيز ديدن فرماييد
لطفا از ديگر مطالب نيز ديدن فرماييد