در مجالي كه برايم باقيست
باز همراه شما مدرسه اي مي سازيم
كه در آن اولِ صبح
به زباني ساده
مِهر تدريس كنند
و بگويند خدا
خالق زيبايي
و سُراينده عشق
آفريننده ماست
مهربانيست كه ما را به نكويي
دانايي
زيبايي
و به خود مي خواند
جنتي دارد نزديك، زيبا و بزرگ
دوزخي دارد به گمانم
كوچك و بعيد
در پِيِ سودايي ست
كه ببخشد ما را
و بِفَهمانَدِمان
ترس ما ،بيرون از دايره ي رحمت اوست
در مجالي كه برايم باقيست
باز همراه شما مدرسه اي مي سازيم
كه خِرَد را با عشق
علم را با احساس
و رياضي را با شعر
دين را باعرفان
همه را با تشويق تدريس كنند
لاي انگشت كسي
قلمي نگذارند
و نخوانند كسي را حيوان
و نگويند كسي را كودن
و معلم هر روز
روح را حاضر و غايب بكند
و به جز از ايمانش
هيچ كس چيزي را حفظ نبايد بكند
مغزها پُر نشود چون انبار
قلب خالي نشود از احساس
درس هايي بدهند
كه به جاي مغز، دل ها را تسخير كند
از كتاب تاريخ
جنگ را بردارند
در كلاس انشا
هر كسي حرف دلش را بزند
غير ممكن را از خاطره ها محو كنند
تا، كسي بعد از اين
باز همواره نگويد: هرگز
و به آساني ،همرنگ جماعت نشود
زنگ نقاشي تكرار شود
رنگ را در پاييز تعليم دهند
قطره را در باران
موج را در ساحل
زندگي را در رفتن و برگشتن از قله كوه
وعبادت را در خدمت خلق
كار را در، كندو
و طبيعت را در جنگل و دشت
مشقِ شب اين باشد
كه شبي چندين بار
همه تكرار كنيم:
عدل
آزادي
قانون
شادي ...
در مجالي كه برايم باقيست
باز همراه شما مدرسه اي مي سازيم
كه در آن آخر وقت
به زباني ساده
شعر تدريس كنند
و بگويند كه تا فردا صبح
خالق عشق نگهدار شما
شادروان مجتبي كاشاني
موضوعات مرتبط:
برچسب‌ها:
{COMMENTS}
لطفا از ديگر مطالب نيز ديدن فرماييد
لطفا از ديگر مطالب نيز ديدن فرماييد