دكتر شريعتي انسان ها را به چهار گروه زير دسته بندي كرده است :
دسته اول
آناني كه وقتي هستند هستند، وقتي كه نيستند هم نيستند.
عمده آدم‌ها. حضورشان مبتني به فيزيك است.
تنها با لمس ابعاد جسماني آن‌هاست كه قابل فهم مي‌شوند.
بنابراين اينان تنها هويت جسمي دارند.
دسته دوم
آناني كه وقتي هستند نيستند، وقتي كه نيستند هم نيستند.
مردگاني متحرك در جهان. خود فروختگاني كه هويت شان را
به ازاي چيزي فاني واگذاشته‌اند. بي‌شخصيت‌اند و بي‌اعتبار.
هرگز به چشم نمي‌آيند. مرده و زنده‌شان يكي است.
دسته سوم
آناني كه وقتي هستند هستند، وقتي كه نيستند هم هستند.
آدم‌هاي معتبر و با شخصيت. كساني كه در بودنشان سرشار از حضورند
و در نبودنشان هم تاثيرشان را مي‌گذارند. كساني كه همواره به خاطر ما مي‌مانند.
دوستشان داريم و برايشان ارزش و احترام قائليم.
دسته چهارم
آناني كه وقتي هستند نيستند، وقتي كه نيستند هم هستند.
شگفت‌انگيزترين آدم‌ها. در زمان بودشان چنان قدرتمند و با شكوه‌اند
كه ما نمي‌توانيم حضورشان را دريابيم، اما وقتي كه از پيش ما مي‌روند
نرم نرم آهسته آهسته درك مي‌كنيم. باز مي‌شناسيم.
مي‌فهميم كه آنان چه بودند. چه مي‌گفتند و چه مي‌خواستند.
ما هميشه عاشق اين آدم‌ها هستيم. هزار حرف داريم برايشان.
اما وقتي در برابرشان قرار مي‌گيريم قفل بر زبانمان مي‌زنند.
اختيار از ما سلب مي‌شود. سكوت مي‌كنيم و غرقه در حضور آنان مست مي‌شويم
و درست در زماني كه مي‌روند يادمان مي‌آيد كه چه حرف‌ها داشتيم و نگفتيم.
شايد تعداد اين‌ها در زندگي هر كدام از ما به تعداد انگشتان دست هم نرسد...
بنگريم كه ما در كدام دسته ايم...
موضوعات مرتبط:
برچسب‌ها:
{COMMENTS}
لطفا از ديگر مطالب نيز ديدن فرماييد
لطفا از ديگر مطالب نيز ديدن فرماييد