وقتي برف مي بارد
وقتي آسمان دلت مي گيرد
وقتي زمستان ، برف را مهمان زمين كند
دستانت را در جيب پنهان ميكني
و مي دوي تا به گرماي خانه برسي
دلت به باريدن برف و رحمت خداوند بر سر شهر خوش است
در ميان تمام اين سرماها بيانديش كه مي تواني گرما هديه كني
به خانه هاي سرد
كه ساكنينش اميدي ندارند
به هنگام بازگشت به خانه ، گرماي خانه را تقسيم كن
ميان كساني كه خانه برايشان يادآور گرما نيست
اما تو مي تواني
اميد و گرما را سنجاق كني
به خانه هاي لبريز از سكوت وسرما
و رويت را به آسمان بلند كني
تا برف سپيدترش كند
حالا كه او سرماي تنهايي بر جانش خانه ندارد
و تو از هيچ سرمايي نخواهي لرزيد
آري در فصل سرما ، فصلي نو در انداز
بشتاب به ياري آنان كه نمي شناسي
تا فرصت بعد حداقل يك سال زمان لازم است
و چه بسا زمستاني ديگر برسد و ما نباشيم
فقط به ياد داشته باش و دقت كن
كه ياري و كمك تو به چه مصرفي مي رسد
دوست مهربان هميشه دوستت دارم
.
موضوعات مرتبط:
برچسب‌ها:
{COMMENTS}
لطفا از ديگر مطالب نيز ديدن فرماييد
لطفا از ديگر مطالب نيز ديدن فرماييد