متن نوشته

متن نوشته

متن نوشته

بعضي آدم ها را نميشود...




بعضي «آدم»ها را نميشود«دوست»نداشت.

آمدةاند تا دنياي سياه و سفيدت را همرنگ«لبخند»شان كنند.

و به تو بفهمانند كه «دنيا»...

هنوز..........

جاي«خوبي»ست براي«نفس»كشيدن.


حتي اگر تمام عمرت را بگردي...

باز هم دليل ِ «دوست.داشتني‌بودن»شان را پيدا نميكني.


نه با «عطر»خاصي به لحظةهاي«تنهايي»ت هجوم ميآورند 

و نه همراهِ «عروسك»هاي كوچكِ «آويزان» از يك«آينه»....


صدايشان...

تكةهاي دلت را بند ميزند و يادآور«روزهاي‌خوب» مي‌شوند.



آنها...

طور عجيبي هستند.



إنگار آفريده شدةاند تا دوستشان داشته باشيم.

تا مهرباني كنند.

و براي ثانيةثانيهء «نبودن»شان...

«دلتنگي»... به بار بياورند.



اينها همان «آدم»هايي هستند كه «فراموش»كردنشان
حتي از ضعيفترين«حافظة»ها هم... برنميآيد.


همانهايي كه رسالتشان معجزةاي‌ست براي شبهاي تاريك و پر-تشويشِ ديگران.



اگر سالها نيز بگذرد از «ديدار»شان...

باز هم به گوشةاي از «تنهايي»ت سرك ميكشند و ميشوند دليل ِِكوچك«خوشبختي»



اين «آدم»ها را نميشود«دوست»نداشت.

چون براي «دوست»داشتةشدن... «آفريده»شدةاند.

بعضي ها........ 






موضوعات مرتبط:

برچسب‌ها: ،


تاريخ : ۲۶ فروردين ۱۳۹۷ | ۰۷:۳۶:۴۰ | نويسنده : متن نوشته | نظرات (0)
{COMMENTS}
ارسال نظر
نام :
ایمیل :
سایت :
آواتار :
پیام :
خصوصی :
کد امنیتی :
[ ]
لطفا از ديگر مطالب نيز ديدن فرماييد
لطفا از ديگر مطالب نيز ديدن فرماييد
<< مطالب جديدتر         مطالب قديمي‌تر >>


.: Weblog Themes By Slide Skin:.