بعضي «آدم»ها را نميشود«دوست»نداشت.
آمدةاند تا دنياي سياه و سفيدت را همرنگ«لبخند»شان كنند.
و به تو بفهمانند كه «دنيا»...
هنوز..........
جاي«خوبي»ست براي«نفس»كشيدن.
حتي اگر تمام عمرت را بگردي...
باز هم دليل ِ «دوست.داشتنيبودن»شان را پيدا نميكني.
نه با «عطر»خاصي به لحظةهاي«تنهايي»ت هجوم ميآورند
و نه همراهِ «عروسك»هاي كوچكِ «آويزان» از يك«آينه»....
صدايشان...
تكةهاي دلت را بند ميزند و يادآور«روزهايخوب» ميشوند.
آنها...
طور عجيبي هستند.
إنگار آفريده شدةاند تا دوستشان داشته باشيم.
تا مهرباني كنند.
و براي ثانيةثانيهء «نبودن»شان...
«دلتنگي»... به بار بياورند.
اينها همان «آدم»هايي هستند كه «فراموش»كردنشان
حتي از ضعيفترين«حافظة»ها هم... برنميآيد.
همانهايي كه رسالتشان معجزةايست براي شبهاي تاريك و پر-تشويشِ ديگران.
اگر سالها نيز بگذرد از «ديدار»شان...
باز هم به گوشةاي از «تنهايي»ت سرك ميكشند و ميشوند دليل ِِكوچك«خوشبختي»
اين «آدم»ها را نميشود«دوست»نداشت.
چون براي «دوست»داشتةشدن... «آفريده»شدةاند.
بعضي ها........
موضوعات مرتبط:
برچسبها:
{COMMENTS}
لطفا از ديگر مطالب نيز ديدن فرماييد
لطفا از ديگر مطالب نيز ديدن فرماييد