گاهي بايد جسارت آزاد شدن را داشت..
. گاهي بايد بگذاري دلت از همه چيزها
و همه كساني كه وابستگي به بودن شان رنجت ميدهد ، آزاد شود..
. مي داني هراس از دست دادن هاست كه آدم را به مرز تحقير شدن مي رساند...
به مرز تن دادن به چيزهايي كه باورشان نداري... به مرز پذيرفتن كارهايي كه دوست شان نداري..
. به مرز نابود شدن... ديده نشدن... تنها شدن... اما وقتي تمام قفس هاي دلت را بگشايي،
آنچه كه سهم تو از زندگي و عشق و ... باشد مي ماند
و هر چه رفتني ست مي رود
موضوعات مرتبط:
برچسب‌ها:
{COMMENTS}
لطفا از ديگر مطالب نيز ديدن فرماييد
لطفا از ديگر مطالب نيز ديدن فرماييد