
خدايا
بعضي ها آن قدر كوچكند
كه براي بزرگ شدن ؛ نياز دارند
مرا زمين بزنند و روي شانه هايم بايستند

خدايا به من صبر بده
به من ياد بده كه خيلي زيباست اگر پيشاني ام از مُهر سياه نباشد .
اما توي دلم هيچ بغض و كينه اي نداشته باشم

به من ياد بده كه قبول كنم ؛
با گروهي از انسان ها اين گونه رفتار كرد
كه هر گاه هر چه گفتند بگوييم شما درست ميگوييد !! ...
مگر به كجاي دنيا برميخورد.
آن دسته از مردم ِ بي غيرتي... كه اگر تمام دنيا را آب ببرد
آنها را خواب ِ بي خبري برده
آن گروه از مردماني كه نماز ميخوانند ..
روزه ميگيرند ؛ اما .... هيچ وقت عبادت نكرده اند

آن دسته از كساني كه هميشه به اندازه ي
تمام ِ عقده هاشان به آنها بدهكاري

آن جماعتي كه ارث پدري طلب دارند ..
خبر از دردها و زجر كشيدنت ندارند ؛
اما تا صداي خنده ات به گوششان ميرسد ؛ از عقده لبريز ميشوند

آن دسته اي كه هميشه ي عمر بايد خادمشان باشيم .
آخ چقدر دلم براي كمبودهاي اين آدمها مي سوزد

خدايا يادم بده ؛ چشم ببندم روي روزها و سالها و لحظه هايي كه
بايد خيلي ها كنارم ؛ مي بودند و نيستند و نبودند
انگار كه سالهاست در بيرون از اين دنيا سير ميكنند ...
برخي هايي كه بود و نبودشان فرقي نميكند
و هيچ وقت نميشود روي آن ها حساب كرد ..

خدايا به من صبر بده
موضوعات مرتبط:
برچسب‌ها:
{COMMENTS}
لطفا از ديگر مطالب نيز ديدن فرماييد
لطفا از ديگر مطالب نيز ديدن فرماييد