چه آسان تماشاگر سبقت ثانيه‌هاييم؛
و به عبورشان مي‌خنديم!
چه آسان لحظه‌ها را به كام هم تلخ مي‌كنيم ؛
و چه ارزان مي‌فروشيم لذت با هم بودن را!
چه زود دير مي‌شود
و نمي‌دانيم كه؛ فردا مي‌آيد
شايد ما نباشيم....
يادمان باشد....
بخشش را "بخش كنيم".
محبت را "پخش كنيم" .
غضب "پريشاني" است.
نهايتش "پشيماني" است .
شكيبايي؛بر هر "دعوايي"، "دواست".
هر چه "بضاعتمان" كمتراست؛
"قضاوتمان" بيشتر است.
با "خويشتنداري" ؛
"خويشاوند داري" كنيم.
به "خشم" ؛"چشم" نگوييم .
سوء تفاهم، "تير خطايي"است؛
كه از "گمان" رها مي شود.
انسان "خوشرو" ؛
گل "خوشبو" است.
"دوست داشتن" را
"دوست بدارييم".
از" تنفر " ؛"متنفر"باشيم.
به "مهرباني" ؛ "مهر" بورزيم.
با "آشتي"؛ "آشتي" كنيم.
و از "جدايي"؛"جدا "باشيم.
موضوعات مرتبط:
برچسب‌ها:
{COMMENTS}
لطفا از ديگر مطالب نيز ديدن فرماييد
لطفا از ديگر مطالب نيز ديدن فرماييد